Deze morgen vroeg, ging ik in het fruitbos wat verse bloemen plukken.
Leeuwenbekjes in alle kleuren, gele zonnebloemen, witte gypsofillus…lachten me toe.
Wat is het leuk om wilde bloemen te plukken. Ik word er blij van. Ik geniet van de overvloed die de natuur geeft. Ken je dat gevoel?
Heb je ook al opgemerkt dat het ‘zelf’ telen van bloemen, het ‘zelf’ gaan plukken van een bloemboeket nu enorm toeneemt. Vele bloempluktuinen rijsen op. Bloemen worden gedroogd, om er opnieuw wilde composities te creëren…
Ja, ik weet het zeker.
Dit is het heropleven van de wilde natuur van de vrouw.
Het is een bescheiden teken van de terugkeer van het wilde ‘zijn’.
Wild betekent voor mij authentiek, ongefutseld, puur.
Elke vrouw heeft nu ergens in haar kleerkast een los kleedje hangen, kort of lang.
Voel jij je daar ook zo vrij in? Geen mouwtjes die spannen, geen buik intrekken, onbezonnen kunnen gaan neerzitten. Zalig toch.
Voor mij is dit ook een teken van die ‘wilde vrijheid’.
Bloemen plukken, een hip kleedje dragen, zijn vormen die ook aanvaard worden in onze omgeving.
Ze omfloersen het idee van ‘wild en ongetemd’ willen leven.
En wat gebeurt in kleine gebaren, gebeurt ook op grotere vlakken.
Ook in mijn werk, voel ik dit verlangen dat in elke vrouw leeft.
Een stap op deze weg is het bijwonen van een ‘vrouwencirkel’, waarin vrouwen verbinden, delen, lachen….
Die cirkel geeft mezelf voeding op een heel diepe laag.
In die cirkel mag ik mezelf zijn met al mijn kantjes. Er is begrip.
De cirkel is vol herkenning en erkenning.
De cirkel is ook vol van expansie.
Als je eens wil proeven van een vrouwencirkel bij nieuwe maan,
ben je van harte welkom.
De volgende is op dinsdag 7 september om 20h.
We zitten samen rond een verhaal uit de ‘ongetemde vrouw’ van Clarissa Pinkola Estés.
Alle info vind je op www.thetreetobe/workshops
Het volledige programma voor 2021-2022 kan je hier nu vinden.
Tot binnenkort, Caroline
